Moni, muli bwanji? Ndili bwino, zikomo kwambiri! (Hallo, hoe gaat het? Het gaat goed, heel erg bedankt!) Dit zinnetje gebruik ik inmiddels vrijwel dagelijks. Het gaat steeds makkelijker! De mensen hier zijn erg beleefd en vinden het maar al te leuk als je een beetje Chichewa spreekt.

Maandag, woensdag en donderdag heb ik op de spoedeisende hulp geholpen. Woensdag was de leukste dag, want ik mocht zelfstandig hechtingen zetten!! Het was bij een vierjarig meisje. Ze was gevallen met de fiets en in haar linkerhiel had ze een grote en diepe snee. Ik zag gelijk dat het gehecht moest worden en vroeg of ik dat mocht doen... en dat mocht!! In het ziekenhuis waar ik werk is hechtingen zetten een taak van de verpleegkundigen omdat er slechts een arts is in het hele ziekenhuis. In Nederland zou een basisverpleegkundige dat echt niet mogen. Ik verdunde lidocaïne in een spuit om de huid te kunnen verdoven. De moeder en de clinic officer hielden het been vast terwijl ik meerdere injecties gaf met de spuit. Het kindje gilde het uit en spartelde flink tegen, hetgeen het niet makkelijker maakte. Het hechten zelf was ook een uitdaging. De hechtnaald was erg bot en de huid erg stug. Regelmatig verboog de naald, maar het lukte me wel om de hechtingen te zetten! Het werd uiteindelijk een mooi geheel en ik vond het super gaaf om dit te mogen leren! Het kindje was aan het eind helemaal uitgeput en viel in een diepe slaap.

Dinsdag heb ik meegekeken op bij de operatiekamers en zag ik hoe een bijna 4 kg zware baby met enige moeite ter wereld kwam via een keizersnede. Vrijdag liep ik met de arts mee. Dit was een dag die ik niet snel zal vergeten. We begonnen met de artsenvisite van alle afdelingen. Als eerste de vrouwenafdeling. De eerste patiënt was een erg zieke vrouw met een beroerte (CVA) in het verleden. Ze was opgenomen vanwege een longontsteking (aspiratiepneumonie). Ze reageerde nauwelijks en ademde heel zwaar. De arts besloot een nieuwe behandeling te starten en ging het dossier pakken terwijl ik bij de vrouw bleef. Niet veel later werd het stil... eng stil. Ik riep snel de arts en hij controleerde de patiënt. Ze was er niet meer... Ik sloot haar ogen en de arts legde de deken over haar hoofd. De familie zat ernaast en huilde en gilde de boel bij elkaar. Het ging door merg en been... Volgende patiënt...

De meeste andere patiënten bij de andere afdelingen waren ook erg ziek. Ze hadden veelal een combinatie van ziektes zoals HIV/aids, malaria, kanker en tuberculose. Sommigen waren extreem vermagerd. Ik vroeg me regelmatig af of behandelen nog wel zinvol was...

Na de visite deden we de artsenconsulten. Patiënten komen dan binnen met klachten en de arts stelt een diagnose en behandeling op. Er was een vrouw waarvan na de echo bleek dat een van de eierstokken spontaan was verdraaid en hierdoor een inwendige bloeduitstorting was gevormd. Ze moest voor spoedoperatie omdat de kans op infecties groot was. De betreffende eierstok moest verwijderd worden. We gingen naar de operatiekamer en ik vroeg of ik mocht assisteren... Het mocht!!! Samen met de arts stonden we met z'n tweetjes in het steriele veld en hielp ik met het aangeven en vasthouden van de instrumenten. Het ging super goed tot halverwege de operatie en ik zal jullie vertellen waarom. Ik had de volgende kledingstukken aan: een witte lange broek, een hemdje, een lange operatiejas, een lang schort, een lange steriele operatiejas, regenlaarzen, een operatiemuts en een mondkapje met een dubbele laag steriele handschoenen. Dit alles was bij een temperatuur van 30C. Ik kreeg het zó warm dat ik sterretjes begon te zien.. Gelukkig sprong er iemand voor mij in en heb ik de rest van de operatie zittend meegekeken. Volgende keer wil ik het weer proberen, maar dan drink ik eerst een extra grote voorraad water :)

In het weekend kon ik lekker bijkomen door zaterdag een dagje aan het zwembad te liggen en zondag een Afrikaanse kerkdienst bij te wonen. Met veel expressie, zang en dans maakte ik kennis met een hele nieuwe cultuur. Na de dienst ben ik met de andere vrijwilligsters naar de stoffenmarkt geweest waar prachtige Afrikaanse doeken verkocht worden en 's avonds maakten we thuis kennis met gigantische kakkerlak Henrie die op ons af kwam rennen in de badkamer. We hebben de buurt bij elkaar gegild :)

Volgende week 3 dagen werken en vanaf donderdag 4 dagen op safari in Zambia! Ik ben benieuwd wat er de komende week zal gebeuren!

Groetjes en liefs vanuit het warme Afrika,

Nadine