De school, tandarts en het overheidsziekenhuis
06 dec. 2015
🇲🇼
vanuit Malawi
Hello from Africa!
Een nieuwe week, een nieuwe blog. Het was weer een veelzijdig weekje en ik neem jullie hier graag in mee.
Maandag was het sinds lange tijd weer wat drukker op de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. Ik heb veel abcessen doorgeprikt, wonden schoongemaakt, infuusnaalden geprikt en injecties gegeven.
Op de dinsdag ben ik voor de laatste keer mee geweest met het project van medevrijwilligsters Frank en Hannah. Dat is de basisschool waar ik al een keertje eerder ben geweest. De kinderen moesten
een rekentoets maken en daarna was er weer de vaste sport- en spel middag. We hebben met balletjes gegooid en een potje voetbal gespeeld. Dat was nog best lastig op een hobbelig veld van hard zand
dat schuin afliep. Het is wel fantastisch om te zien hoe fanatiek de kinderen zijn (ondanks de felle zon en de hitte). Deze week zijn Frank en Hannah weer naar het koude Nederland vertrokken. Van
de 10 vrijwilligers zitten we nu nog maar met z'n vijven in het Doing Good huis. Dat is wel een wereld van verschil!
Ik heb nog wat dagen op de spoedeisende hulp gewerkt, maar op vrijdagwas het zo rustig dat ik een dagje meeliep met de tandarts. Hij heeft een eigen behandelkamer op de spoedeisende hulp en vond
het erg leuk dat mee wilde kijken. Hij stelde ook veel vragen over hoe het Nederlandse zorgstelsel eruit zag. Ik heb het zelfs met hem over ObamaCare gehad en over de aanslagen in Parijs. Bij de
meeste Malawiërs is hun wereld echter niet veel groter dan het dorp of de stad waarin ze leven...
Bij de eerste twee patiënten werd er een kies getrokken; met wortel en al. Gelukkig werden de patiënten wel verdoofd ;) De getrokken kiezen waren zo poreus dat ze makkelijk uit elkaar vielen als er
met een beiteltje tegenaan werd getikt. Bij de derde patiënt was de wond gaan ontsteken van een kies die was getrokken in het overheidsziekenhuis. De patiënt werd naar het loket gestuurd zodat hij
van tevoren kon betalen voor de behandeling. Hij kwam echter niet meer opdagen. Waarschijnlijk had hij het geld niet... De laatste patiënt kwam voor vullingen. Heel toevallig was dit dezelfde
patiënt bij wie de eierstok verdraaid was en ik in oktober steriel mocht staan tijdens de operatie (toen ik bijna tegen de vlakte ging). Ze herkende me en dat was super leuk natuurlijk. Ik mocht nu
helpen bij het opzuigen van speeksel met een slangetje... Dat ging wel goed gelukkig, maar een ding weet ik wel: dit beroep is niks voor mij hihi.
Zaterdag was een dag waar ik erg naar uitkeek. Na weken regelen was het gelukt om voor elkaar te krijgen dat ik een dagje mee kon lopen in het overheidsziekenhuis (Kamuzu Central Hospital). Ik liep
met een Nederlandse arts (Hanny) mee die hier in Malawi woont en werkt op de kinderafdeling. We gingen direct aan de slag. De taak van Hanny is om langs de zieke kinderen te gaan, kijken wat de
diagnose is en of de behandeling gecontinueerd of aangepast moet worden. De ruimte waar de kinderen in lagen was werkelijk afschuwelijk. Er stonden zo'n 15 bedden in de ruimte en er lagen ruim 40
kinderen. Met z'n tweeën of drieën op een matras en de moeders die er nog tussen lagen... Andere moeders zaten of lagen op de grond of tegen de muur. Overal was lawaai van pratende mensen, gillende
kinderen etc. Het was een grote chaos. De kinderen die er lagen waren ziek, echt ziek. Er was een meisje van 1,5 jaar met een verwaarloosde hersenvliesontsteking. Hanny vertelde dat op de CT scan
te zien was dat er hele gaten in haar hersenen zaten. Ze legde het vrij direct uit; dit kind gaat dood en we kunnen niks meer doen. Naar de moeder toe werd dit nog niet zo direct verteld. Hier in
Afrika zijn ze niet zo direct als in Nederland. Het kind zal daarom nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven om "valse hoop" te geven...
De volgende patiënt was een meisje van 3 jaar. Ze had verwaarloosde malaria waardoor ze ernstige bloedarmoede had ontwikkeld. Zo erg dat ze een beroerte had gehad en nu halfzijdig verlamd is. Ook
voor haar gold dat de schade zo ernstig was dat ze niet meer behandeld kon worden. Er waren tevens veel kinderen ondervoed. Bij een jongen van een jaar of 11 kon ik met gemak alle ribben tellen.
Het verbaasde me dat hij in staat was een stukje te lopen want zijn benen waren smaller dan mijn armen. Bij een meisje van 12 jaar lekte de hartklep (mitralisklep). Omdat dit niet behandeld werd is
de hartspier dikker geworden (hypertrofie). Het hart was zo groot geworden dat je het duidelijk voelde kloppen als je je hand op haar linker zij legde. Ze was flink benauwd en had een hartslag van
166/min in rust. Bij andere kinderen zag je veel bolle buikjes, waterhoofden, abcessen in en op het hoofd en nog veel meer. De een is er nog slechter aan toe dan de ander. Materialen zijn op of
beperkt aanwezig. Als er een röntgenfoto gemaakt moest worden moest de patiënt zelf naar een ander ziekenhuis omdat het apparaat stuk was. Ik heb nog nooit zo'n chaotische afdeling gezien.
Hanny en ik zijn ook nog even op de neonatologie afdeling geweest. Te vroeg geboren kindjes komen vanuit de hele regio voor het laatste beetje hoop. Er lagen baby'tjes tussen van 1,5x mijn
handlengte. Hanny zei dat de meeste baby'tjes de afdeling niet levend verlaten...
Toen we klaar waren heb ik met medevrijwilligsters Ellen en Liset nog een kindje van het weeshuis bezocht die op de afdeling lag. Gelukkig ging het goed met haar! We zijn vervolgens naar de stad
gelopen en toen ik de minibus naar huis wilde nemen kreeg ik een onaangename verrassing. M'n portemonneetje in mijn tas was open gemaakt en de inhoud ervan was weg... Die dag had ik net wat meer
geld bij me omdat ik souvenirs wilde kopen voor familie... Ik gok dat het zo'n 40.000 Kwacha was (€67,-). Het kan alleen maar in het overheidsziekenhuis gebeurd zijn... Super balen natuurlijk! Er
loopt nu dus ergens een Afrikaan rond met een ruim maandsalaris. Ondanks dat Malawiërs hele beleefde mensen zijn, zijn ze wel arm en kunnen dit soort dingen dus kennelijk gebeuren...
Het weer in Malawi is verder nog altijd warm en zonnig. Deze week hebben we wel een aantal keer aan het eind van de dag onweer gehad. Ook hadden we twee dagen geen water. Gelukkig hebben we
kraanwater in voorraad opgeslagen en kunnen we ons een beetje opfrissen na een hete zomerdag of gebruiken we het om de wc even doorspoelen :p De regen brengt wel veel beestjes met zich mee. Er
zitten steeds meer kakkerlakken in huis en de bussen ongediertespray vliegen erdoorheen. Ook de malariamug is actiever en medevrijwilligster Liset is sinds gisteren voor de tweede keer getroffen
door malaria. Gelukkig krijgt ze medicijnen. Ik hoop dat ze snel opknapt!
Tot over 2,5 week!
Liefs, Nadine
Reacties
Reacties
06 dec. 2015, 16:54
Bizar verhaal weer.... balen van je geld,had je btr eten voor die kids kunnen kopen... maja nog even en dan zien we elkar weer!
06 dec. 2015, 20:17
Nadine wat je tikt over de zieke mensen daar is vrij ernstig hoor. Zeker dat gedeelte dat men al weet dat ze gaan overlijden. Ik vind dat vrij extreem. Ja en dat van je geld daar. Hier zul je van alles over horen. Maar jij hebt voor jezelf een goed gevoel. Echt Nadine hier kun je niets aan doen. Het gebeurd namelijk overal.
08 dec. 2015, 12:13
Heftig allemaal. Gelukkig ben je een stoere meid en kan je er mee omgaan.
Kan niet wachten tot ik je weer zie!
Liefs xxxxxxx
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!