Halloooooo allemaal!

Het was weer een week om niet te vergeten! Even kijken waar ik moet beginnen.

Maandag was een rustige dag op de spoedeisende hulp en daarom besloot ik naar de Intensive Care voor kinderen te gaan. Toen ik binnenkwam waren de verpleegkundigen net bezig met een jongetje van 2 jaar oud. Zijn hele lijfje zat onder de tweede- en derdegraads brandwonden door kokend water. Daardoor had hij ook bloedvergiftiging opgelopen. Aan z'n hoofd zat een infuussysteem omdat door de brandwonden geen naald in de armen of benen geprikt kon worden. Het verband werd verwisseld en het kindje jammerde alleen maar; huilen deed hij niet. De vellen werden zo van z'n huid getrokken. Met wat koezalf en vette gazen werd het verbonden. Hij kreeg een rompertje van verband. Daarna was het jongetje helemaal op. Hij had zo veel pijn. Erg sneu om te zien.

Het patiëntje ernaast was een meisje van een jaar of vier. Ze had malaria en daardoor bloedarmoede. Ze kreeg een bloedtransfusie. Anders dan in Nederland wordt het bloed van de bloedtransfusie niet gescheiden van het serum. De rode bloedcellen bezinken in de transfusiezak en worden zo gegeven aan de patiënt. Het meisje ijlde, haar ogen rolden steeds weg en ze was nauwelijks aanspreekbaar... Er lagen nog twee patiëntjes; een jongetje met malaria en een meisje met een diep geïnfecteerde beenwond. Ik hielp met de verzorging.

Dinsdag ben ik op outreach geweest! Je gaat dan met de ambulance van het ziekenhuis naar een dorpje om baby's te vaccineren en medicijnen te geven als er iemand ziek is. Dit wordt twee keer per week bij verschillende dorpjes gedaan omdat de mensen uit de dorpjes niet in staat zijn om zelf naar het ziekenhuis te komen. Het was erg indrukwekkend om naar zo'n dorpje te rijden. Je komt dan echt buiten de stad en ziet hoe groot de armoede in het land is. Al snel reden we van de geasfalteerde weg af en reden we op een zandweg vol kuilen en hobbels. De dorpjes waar we langsreden bestonden uit eenvoudige bakstenen huisjes; niks meer en niks minder. Er is geen elektriciteit en water wordt gehaald bij een centrale waterput in het dorp. Eenmaal aangekomen in het dorp van bestemming werd ik belaagd door zo'n 20 nieuwsgierige kinderoogjes die waarschijnlijk nog nooit een blank persoon hadden gezien. Na 15 minuutjes was de verlegenheid doorbroken en lieten ze me niet meer los. Ik heb naast het vaccineren veel spelletjes met ze gespeeld. Ze deden vrijwel alles na wat ik deed en wilden maar al te graag op de foto. De beschermhulzen van de vaccinatienaalden vonden ze geweldig; ze gebruikten het als fluitje. Ik heb me erg vermaakt die dag.

Woensdag ging ik terug naar de kinderIC om te kijken hoe het ging met de patiënten. Alleen het meisje met het geïnfecteerde been lag er nog. Toen ik vroeg waar de andere kinderen waren kreeg ik als antwoord dat ze dinsdag met ontslag waren gegaan. Ik begreep het niet, want de kinderen waren doodziek. De verpleegkundige legde uit dat het geld op was en ze niet langer in het ziekenhuis konden blijven. Ze zijn nu thuis of naar het overheidsziekenhuis gegaan, waar de kwaliteit van zorg zeer slecht is en middelen veelal niet aanwezig. Ik vraag me af of de kindjes het ooit nog kunnen navertellen...

Donderdag was het dan zover; op naar Zambia voor de safari! Na een busreis van zo'n 6,5 uur (incl. pauze en visumaanvraag) kwamen we in de middag aan. We verbleven op een camping die aan de rivierbedding lag met zwembad, sportschooltje en bar. Ook kon je lekker relaxen in de hangmatten. Overal op het terrein liepen aapjes rond, waarbij -als je even niet oplette- ze er zo vandoor gingen met je eten! 's Nachts werd ik nog wakker van een hoop geluid bij de tent. Ik liep naar buiten en keek met open mond toe hoe een kudde olifanten aan de tent snuffelden. Bizar!

Op vrijdag begon de ochtendsafari; om 5 uur 's ochtends werd je gewekt en om 6 uur zaten we in de Jeep om de dieren te spotten. We reden het natuurpark in door over de brug te rijden die je naar de overkant van de rivier brengt. Aan de overkant zitten bijna alle dieren, alleen sommige dieren steken de rivier wel eens over, zoals de olifanten in de nacht. Halverwege de brug stopten we al. Er zat namelijk een enorme kudde van minstens 100 nijlpaarden en 3 krokodillen in de rivier! In het park zelf hebben we ook ontzettend veel dieren gespot: olifanten, giraffen, zebra's, luipaarden, impala's (lijken op gazellen), buffels, veel soorten vogels, leeuwen, apen, wrattenzwijntjes, waterbokken en nog veeeeeel meer. Onder het kopje "foto's" kan je een klein beeld vormen van de prachtige dieren die we van dichtbij hebben gezien. In totaal hebben we 4 safari's gehad. Twee ochtendsafari's van 06:00-10:00 uur en twee avondsafari's van 16:00-20:00 uur. Het was adembenemend!

Nu in Nederland de wintertijd is ingegaan, leven we hier in Malawi nog in de zomertijd. Het is hier dus nu een uurtje later. Het weer is nog altijd rond de 32C en lekker zonnig :) Ondertussen ben ik ook bezig met de besteding van het sponsorgeld. Het ziekenhuis heeft grote behoefte aan extra zuurstofapparaten. Er wordt nog gekeken hoeveel geld daarvoor nodig is.

Groetjes vanuit Afrika!

Liefs, Nadine