Hoi allemaal!

Nu ik al een aantal weken in Afrika verblijf begin ik steeds beter de cultuur te kennen. Vandaag wil ik jullie meenemen in de spelregels van het ziekenhuis en van de minibus; twee begrippen waar ik dagelijks mee te maken heb.

Om te beginnen het ziekenhuis. Het ziekenhuis bestaat uit meerdere gebouwen. Elke afdeling is een ander gebouwtje. Denk niet dat het allemaal heel groot is, want alles is gelijkvloers. Er is een mannen- en vrouwenafdeling, spoedeisende hulp, operatieruimte, hiv/aids afdeling en een bevallings-, kinder- en tuberculose afdeling. Ook is er de "private wing" waar rijkere Afrikanen voor 3x zo veel geld luxere zorg krijgen op eenpersoonskamers. De andere patiënten op de "normale afdelingen" liggen allemaal in een grote zaal. De dag begint doordat al het personeel van het ziekenhuis zich buiten op een rij verzamelt voor een van de afdelingen. Er wordt een kort gebed uitgesproken en een lied gezongen door alle medewerkers. Vervolgens worden eventuele mededelingen gedaan en daarna gaan alle zorgverleners naar een ruimte waar de "morningreport" oftewel de overdracht plaatsvindt van alle afdelingen. Een iemand van elke afdeling van de vorige 12-uursshift vertelt kort over de patiënten en alle andere medewerkers luisteren en stellen soms verdiepende vragen. Er wordt echter zo erg gemompeld dat ik me regelmatig afvraag of het in het Engels of Chichewa wordt verteld. Ook vraag ik me regelmatig af waarom het niet gewoon per afdeling wordt gedaan, dat gaat wel wat vlugger. Na de overdracht gaat iedereen naar zijn eigen afdeling.

Bij de spoedeisende hulp komen de patiënten eerst binnen in een soort registratieruimte. Patiëntgegevens worden genoteerd en controles worden gedaan (bloeddruk, temperatuur en pols). Vervolgens gaat de patiënt met zijn klachten naar de clinic officer of de arts en wordt er een diagnose en behandeling geformuleerd. De patiënt dient daarna naar het loket te gaan bij de registratieruimte waar de behandeling vooraf wordt betaald. Om een indruk te geven: het schoonmaken van een wond kost 1000 Kwacha (ong. €1,60), hechtingen plaatsen 3000 Kwacha (€4,80) en hechtingen verwijderen 500 Kwacha (€0,80). Ook ampullen antibiotica of pijnstillers kunnen gekocht worden. De patiënt krijgt een bonnetje en met dat bonnetje kan de behandeling worden gegeven in de behandelkamer. Niet betaald betekent geen behandeling. Ook bij de verblijfsafdelingen in het ziekenhuis wordt betaald voor de zorg en wie niet kan betalen moet naar huis of naar het overheidsziekenhuis waar het nog maar de vraag is of er wel middelen zijn om je te helpen.

Dan de minibus... Dat is hét vervoersmiddel in de stad. Elke dag loop ik ruim 15 min naar de minibusjes en vervolgens reis ik voor 200 Kwacha (€0,32) 15-20 min lang naar de stad. In de stad loop ik nog 15 min naar een andere standplaats van minibusjes en reis ik voor 100 Kwacha (€0,16) 30 min naar het ziekenhuis. Op de terugweg betaal ik 150 Kwacha om terug naar de stad te komen en weer 200 Kwacha terug naar huis. Waarom de terugweg duurder is? Geen idee. Waarom de eerste rit met de minibus verhoudingsgewijs veel duurder is? Goeie vraag. De minibus zelf is veelal een wit Volkswagenbusje met 4 rijen banken en een bank voor de bestuurder. Het busje gaat bijna altijd pas rijden als deze helemaal vol zit. En met vol wordt er ook echt vol bedoeld. Dat betekent minimaal 4 personen per bank; kinderen tellen niet mee en zitten op schoot. Het record staat tot nu toe op 23 mensen in een busje! De bus zelf ziet er van binnen niet uit. Er zitten gaten in de bekleding (als deze er nog op zit) en in de voorruit zit vrijwel altijd een gigantische barst (waardoor deze is ontstaan is altijd maar de vraag). De deur loopt regelmatig uit z'n rails en valt er daardoor bijna uit. Ik heb ook al een aantal keer gezien dat de bestuurder twee losse elektriciteitsdraadjes tegen elkaar moet houden om de motor te kunnen starten. De meter van de benzine staat altijd al voorbij de "E" van "empty" en er wordt maar voor een paar liter getankt zodat er geen "grote uitgaven" per keer worden gedaan. Zodra de minibus van een heuvel naar beneden rijdt wordt de motor uitgedaan om benzine te besparen. Zwarte rookwolken komen uit de uitlaat. Naast de bestuurder reist er een mannetje mee die het geld tijdens de rit in ontvangst neemt. Als alle zitplaatsen bezet zijn staat hij net zo goed met gebogen rug in de bus. Het geld wordt van achterin de bus naar voren gegeven. Het mannetje schreeuwt ook naar buiten "townie!" (Het Chichewaanse woord voor stad) als het busje naar de stad gaat om zo mensen in de bus te krijgen. Overal langs de weg worden mensen opgepikt en afgezet, echte haltes zijn er niet. Als iemand van de achterste rij eruit moet, moet er eerst een reeks mensen uit. Het is echt klimmen en klauteren. Ook is er vrijwel elke dag politiecontrole. Vlak voor de controle worden er een aantal mensen uit de bus gezet zodat er maximaal 3 mensen per bank zitten en dit voldoet aan de regels. Ook doet de bestuurder even snel zijn gordel om. Na een snelle check kan de minibus weer verder rijden en 20 meter na de controle stappen de "overtollige" mensen er weer in die er voor de controle waren uitgestapt. Het is een rare wereld, maar wel erg amuserend en verassend...

Afgelopen weekend zijn we naar het Malawi meer geweest en deze week ben ik begonnen met schilderen in het ziekenhuis. Foto's volgen nog!

Groetjes vanuit Afrika,

Liefs Nadine